ψυχολέτειρα

ἡ, Μ

αυτή που καταστρέφει την ψυχή («ψυχολέτειρα νίκη», Φιλής).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχολέτης + επίθημα -τειρα (πρβλ. ἀνδρολέ-τειρα)].